Pracownik chorował w pierwszym miesiącu zatrudnienia, jednak z powodu nieposiadania odpowiedniego okresu ubezpieczenia nie nabył prawa do wynagrodzenia chorobowego. Po upływie dwóch miesięcy ponownie stał się niezdolny do pracy. W jaki sposób obliczyć wynagrodzenie chorobowe?
Wysokość wynagrodzenia chorobowego należy obliczyć na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia uzyskanego przez pracownika za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia poprzedzające miesiąc, w którym powstała druga niezdolność do pracy.
Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych, co do zasady, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy. Jeżeli jednak pracownik nie przepracował takiego okresu, to w podstawie tej uwzględnia się wynagrodzenie za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia (art. 36 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej).
W sytuacji, gdy pomiędzy okresami pobierania świadczeń chorobowych wystąpi przerwa krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, to nie ustala się nowej podstawy wymiaru. Do obliczenia wysokości świadczenia przyjmuje się wówczas kwotę ustaloną jako podstawę wymiaru poprzednio wypłacanego świadczenia (art. 43 ustawy zasiłkowej). Powyższe nie ma jednak zastosowania w okolicznościach przedstawionych w pytaniu. Pracownik nie nabył bowiem prawa do świadczenia za okres niezdolności do pracy przypadający w pierwszym miesiącu zatrudnienia (nie posiadał okresu wyczekiwania). W związku z tym dla tego okresu niezdolności nie była ustalana podstawa wymiaru. Pierwsza podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego jest ustalana dopiero dla drugiego okresu niezdolności do pracy z powodu choroby. Stanowi ją przeciętne miesięczne wynagrodzenie uzyskane za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, poprzedzające miesiąc, w którym pracownik ponownie stał się niezdolny do pracy.
Jeżeli więc pracownik został zatrudniony w trakcie miesiąca, to wynagrodzenie za pierwszy niepełny miesiąc zatrudnienia nie podlega uwzględnieniu w podstawie wymiaru (nawet gdyby przepracował co najmniej połowę obowiązującego go w tym miesiącu czasu pracy). Jeśli podjął pracę od pierwszego dnia miesiąca, ale z powodu choroby:
| Przykład |
Pracownik zatrudniony od 4 grudnia 2013 r. był niezdolny do pracy z powodu choroby od 18 do 20 grudnia 2013 r. (3 dni). Nie nabył prawa do wynagrodzenia chorobowego z uwagi na nieposiadanie okresu wyczekiwania. Ponownie stał się niezdolny do pracy z powodu choroby od 4 do 8 marca 2014 r. (5 dni).
Podstawę wymiaru przysługującego w marcu br. wynagrodzenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za styczeń i luty 2014 r. Wynagrodzenie za grudzień 2013 r. nie zostanie uwzględnione w podstawie wymiaru, ponieważ miesiąc ten nie był pełnym kalendarzowym miesiącem ubezpieczenia chorobowego.
Gdyby pracownik podjął pracę od 2 grudnia 2013 r. (poniedziałek), to podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowiłoby przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, tj. za okres od grudnia 2013 r. do lutego 2014 r. Wynagrodzenie za grudzień 2013 r. zostałoby uzupełnione, bowiem byłby to pełny kalendarzowy miesiąc ubezpieczenia, a pracownik przepracowałby w tym miesiącu co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy (z obowiązujących 20 dni roboczych przepracowałby 17 dni).
| ||||||||||||
|
||||||||||||
